(homo sacra res homini
...człowiek jest rzeczą świętą dla człowieka...)

Czy uwierzyć w tę prostą prawdę jest łatwo? Spójrzmy w górę jasnego dnia stojąc między zboczem a morzem bijącym falami o skały i ogranijmy myślą przestrzeń czasu. Bez mała 2500 lat minie w XXI wieku od opisania przez greckiego dramaturga SOFOKLESA tragicznej historii Antygony. Jak wiele razy twórcy teatru sięgali po ten tekst wystawiając ku przestrodze potomnym. Trudno by zliczyć. Teoretycy literatury czy znawcy teatru głowili się po wielokroć nad wymową tego dzieła. Skoro ja, tu i teraz zmuszam się do analizy treści to po to by uwypuklić słowo "szacunek". Coraz bardziej brakuje go między ludźmi. Mijamy się na co dzień obojętnie, potrącamy jeden drugiego, rzucamy nienawistnie wzrok z pogardą, a nawet obojętnością i zapominamy o istocie człowieczeństwa. O tej prostej maksymie zawartej w podtytule powyżej.
Można by pisać o tragedii władzy, o losie, który bywa niekiedy zaskakująco bezwzględy i nawet niezrozumiały, o tryumfie tej greckiej dziewczyny, która poświęca życie by dać wyraz potędze szacunku i godności.
Niechaj moja "Antygona" stanie się przestrogą, nadzieją i prośbą o opamiętanie raz jeszcze, jeśli wolno prosić.
 
Premiera 20 czerwca 2019 r.